Ukąszenie węża - Pierwsza pomoc!

Opublikowano 24. 3. 2021 na kanale blogowym

Wraz z nadejściem wiosny i rosnącym natężeniem światła słonecznego na spacerach możesz bez problemu spotkać żmiję. Po przeczytaniu naszego artykułu będziesz wiedział, co zrobić.

Żmija jadowita

W naszym kraju naszczęscie występuje tylko jeden jadowity wąż, a jest nim żmija zwyczajna (Vipera berus), która również należy do gatunków zagrożonych wyginięciem i podlega ochronie. Jest to najbardziej rozpowszechniony wąż lądowy na świecie, zdolny do przetrwania nawet w zimnej pogodzie w północnych częściach naszej półkuli. 

Jest to stosunkowo niewielki wąż, który mierzy 50 cm średnicy i nigdy nie przekracza 1 metra długości. Cechą charakterystyczną żmii, która występuje również w naszych kończynach, jest ciemniejsza zygzakowata linia biegnąca przez cały tył szarego do niebieskoszarego ciała. Służy to przede wszystkim jako sygnał ostrzegawczy dla potencjalnych drapieżników, uważaj, aby w tym miejscu nie dotykać. Lub nawet jako forma mimikry. Samice są większe, samce mają wyraźniejszy kolor.

Różnicą w stosunku do innych nieszkodliwych gadów jest źrenica szczelinowa, w przeciwieństwie do okrągłej źrenicy nieszkodliwych węży. Jej broń, zatrute zęby, wyrasta z górnej szczęki i rośnie do długości 3-5 mm. Jako ciekawostkę wspomnimy, że tylko jeden ząb jest sprawny, drugi służy jako zamiennik. Regularnie zmieniam zęby, więc żmija jest niebezpieczna przez całe życie.

Nieszkodliwy wąż kontra jadowita żmija

Kiedy i gdzie możemy ją spotkać

Chociaż żmija jest jednym ze zwierząt o codziennej aktywności, jest bardzo nieśmiała i zawsze stara się uciec przed ludźmi. Nigdy nie zaatakuje pierwsza, a kiedy już jej nie ma, wiruje i grozi, że uderzy wroga w głowę, nie zamierzając ugryźć. Jeśli jednak nawet to nie wystarczy, aby odepchnąć drapieżnika i próbujemy ją kopnąć, nadepnąć na nią, a nawet chwycić ją za rękę, to ona na nic nie czeka i zaczyna od zatrutego zęba. .

Jeśli chodzi o jej aktywność w ciągu roku, omawia hibernację w okresie od marca do kwietnia, a następnie udaje się na nią ponownie w październiku. Wiosną lubią wygrzewać się na słońcu i jest to też czas, kiedy najłatwiej je znaleźć. Wynika to między innymi z faktu, że roślinność dopiero budzi się do życia, nie jest bujna i nie oferuje tak wielu kryjówek.

Psy najczęściej spotykają ją na spacerach po wodzie, w lesie lub na wysokiej trawie. A ponieważ te stworzenia są bardzo ciekawe i nie da się ich wypuścić, ich wytrwałość można zasłużenie nagrodzić ugryzieniem. .

Problem w tym, że po ataku żmija zawsze próbuje szybko się czołgać, a właściciel nie musi rejestrować żadnej walki. Jednak w większości przypadków ugryzienie jest bolesne, a psom towarzyszy również strach, po którym następuje skomlenie, co zawsze pomaga właścicielowi psa zauważyć i zacząć rozwiązywać sytuację. Dlatego podczas chodzenia po przyrodzie dobrze jest wziąć pod uwagę tę alternatywę kontuzji.

Objawy ugryzienia żmii

Główne objawy to dwie rany od zatrutych zębów, ból w okolicy, ale także możliwość łagodnego krwawienia. Najbardziej wiążący jest ukąszenie z nadejściem wiosny, kiedy gruczoły jadowe zawierają większy zapas jadu po zimie. W okresie od końca lata do jesieni są mniej lub bardziej opróżniane, przez co stanowią mniejsze zagrożenie. Czasami może to być tzw. „Ukąszenie na sucho” - bez obecności trucizny.

Dotknięty obszar klatki piersiowej, głowy i szyi jest najbardziej ryzykowny ze względu na szybki transport trucizny po całym ciele. Jednak jest to również najbardziej powszechne, ponieważ psy badają wszystko przy pomocy pyska. W takiej sytuacji natychmiast zabierz psa do weterynarza!

Grupy ryzyka pacjentów obejmują szczenięta, starsze psy i alergicy w każdym wieku. Również psy mniejszych ras.

W przypadku wczesnej interwencji lekarza weterynarii szanse na wyzdrowienie i wyzdrowienie są duże. Trzeba jednak pilnować psa przez kolejne 48 godzin po ukąszeniu - wielu właścicieli nie wie! W tym czasie mogą wystąpić pewne objawy, zwłaszcza obrzęk kończyn, brzucha itp., Który powinien być pod fachowym nadzorem lekarza weterynarii.

Pierwszej pomocy zawsze udzieli weterynarz, właściciel nie interweniuje w żaden sposób. NIGDY nie próbuj wysysać trucizny z rany, nadal możesz zrobić sobie krzywdę!

Chcesz dowiedzięć się o opiece weterynaryjnej

• Zakażenia koronawirusem u psów i kotów
• Skręcenie żołądka u Twojego psa? „Gra z czasem”.
• It doesn't smell nice- koty i przyczyny nieprzyjmnych zapachów